وحدت

پيامبر اسلام، پيامبر وحدت بود. در مدينه، شهری که پيش از آمدن او، با دشمنی های قبيله‌ای و نژادی درگير بود، برادری ميان مهاجر و انصار را اعلام کرد؛ سياه و سفيد را در يک صف نماز قرار داد؛ زن و مرد را در حقوق و کرامت برابر شمرد؛ و همه را به «اعتصام به حبل الله» دعوت نمود. وحدت او وحدت سطحی نبود؛ وحدت ی بود که ريشه در قلب‌ها داشت، نه در مرزها يا منافع.